A familia Lapeña formulou recurso contencioso-adminstrativo ante o Tribunal Supremo contra a decisión de Patrimonio Nacional de encargar un informe técnico antes de proceder á exhumación dos restos de Antonio Ramiro e Manuel Lapeña Altabás, dous militantes da CNT fusilados en 1936 polas tropas franquistas preto de Calatayud (Zaragoza) e cuxos ósos foron trasladados en 1959 ao Val dos Caídos.
O 30 de marzo pasado, o Xulgado de Primeira Instancia nº 2 de San Lorenzo do Escorial, en procedemento de Informacións para Perpetua Memoria 851/2014, Auto nº 112/16, recoñeceu o dereito á digna sepultura das dúas vítimas da represión franquista e autorizou a entrega dos seus restos á familia Lapeña.
En resposta á resolución xudicial, Patrimonio Nacional, que ten ao seu cargo o citado monumento franquista, anunciou que solicitaría un informe técnico ao Instituto Torroja do Consello Superior de Investigacións Científicas e outro ao Consello Médico Forense para valorar a posibilidade de realizar ou non a exhumación e en que condicións.
A entidade estatal explica que ese informe atense ao fundamento xurídico cuarto do auto xudicial, que establece que "a situación específica dos restos cadavéricos... debe ser tida en conta, xa que as medidas que se adopten terán que valorar a posibilidade de acceso (a eles), no caso de que sexa posible, o traslado dos restos garantíndose a súa integridade, respecto e memoria, a identificación dos columbarios afectados e a posiblidad de práctica de ADN".
Ese mesmo fundamento xurídico sinala que "o dereito recoñecido non é ilimitado, xa que a situacióm na que parece atoparse o cemiterio do Val dos Caídos determina que as medidas que deben ser adoptadas sexan proporcionais", de maneira que a procura e entrega dos restos sexan "adecuadas á referida proporcionalidade".
Sen demora
Pola súa banda, o avogado Eduardo Ranz, que representa á familia Lapeña, fai fincapé en que Patrimonio Nacional debe autorizar, en cumprimento da orde xudicial, "a entrada de equipo do especialista forense don Francisco Etxeberría Gabilondo e da Asociación pola Recuperación e Investigación Contra o Esquecemento (ARICO)" ao que define como "a maior fosa de España".
No seu recurso, o letrado subliña que "non pode considerarse razoable que nun procedemento desta natureza se obvie que o pai da demandante, e fillo dun dos dous irmáns sobre os cales se autorizou a súa exhumación, ten 92 anos, o que pode supoñer que o proceso legal ou administrativo de Patrimonio Nacional, sexa superior ao resto de vida, con evidente prexuízo para a parte demandante, sen que a súa conduta mereza reproche algún".
Ranz sinala que a lei de Memoria Histórica entrou en vigor en decembro de 2007 e, por tanto, "Patrimonio Nacional tivo case dez anos para solicitar os devanditos informes". E lembra que, ata o pronunciamiento favorable do xulgado escurialense neste caso, "foron infrutuosos os requirimentos das familias, directamente a Patrimonio Nacional, para obter os restos de cadavéricos dos seus familiares".
O organismo estatal, sostén o avogado, "debe estar ao servizo de todos os cidadáns, e non dunha parte ou dun partido. Non se trata dun favor que eles poden facer ás vítimas do franquismo, senón do deber constitucional de cumprimento das resolucións firmes, así como do dereito a digna sepultura".
Ranz acusa ao presidente de Patrimonio de "facer o que ve en casa, e o que observa é un ministro poñendo medallas a unhas virxes, no canto de cumprir coa Constitución Española, as leis e as sentenzas firmes".
Procura de 9 caixas
A procura para a posterior exhumación comprende nove caixas rexistradas de Calatayud, que conteñen 81 restos e están colocadas no terceiro nivel da galería do osario. Unha vez abertas, deberán de individualizarse os corpos mediante análises de ADN ata dar cos dos irmáns Lapeña.
Adxúntase resposta de Patrimonio Nacional